از ادعیة الوسائل الى المسائل به نقل از حضرت امام محمّد تقى علیه السلام:

اَللّهُمَّ اِنّى

خدایا من

قَصَدْتُ اِلَیک بِاِخْلاصِ تَوْبَةٍ نَصُوحٍ وَ تَثْبیتِ عَقْدٍ صَحیحٍ وَ دعا قَلْبٍ قَریحٍ

آهنگ تو را کردم با اخلاص توبه حقیقى و پایدارى در پیمان درست و دعاى با دل مجروح

وَ اِعْلانِ قَوْلٍ صَریحٍ اَللّهُمَّ فَتَقَبَّلْ مِنّى مُخْلَصَ التَّوْبَةِ وَ اِقْبالَ سَریعِ الاَْوْبَةِ وَ

و آشکار کردن گفتار صریح خدایا بپذیر از من توبه مخلصانه ام و روى آوردن شتابان بازگشتم و

مَصارِعَ تَخَشُّعِ الْحَوْبَةِ وَ قابِلْ رَبِّ تَوْبَتى بِجَزیلِ الثَّوابِ وَ کریمِ الْمَاءبِ وَ

به خاک افتادن فروتنى گناهم و برابر کن پروردگارا توبه ام را با پاداشى شایان و بازگشتى بزرگوارانه و

حَطِّ الْعِقابِ وَصَرْفِ الْعَذابِ وَ غُنْمِ الاِْیابِ وَ سِتْرِ الْحِجابِ وَامْحُ اللّهُمَّ ما

ریزش کیفر و گرداندن عذاب و بهره مندى در بازگشت و پرده پوشى و محو کن خدایا آنچه

ثَبَتَ مِنْ ذُنُوبى وَاغْسِلْ بِقَبُولِها جَمیعِ عُیوبى وَاجْعَلْها جالِیةً لِقَلْبى شاخِصَةً

ثبت شده است از گناهانم و شستشو ده با پذیرش توبه ام همه عیبهایم را و قرار ده آنها را جلا دهنده دلم و خیره کننده

لِبَصیرَةِ لُبّى غاسِلَةً لِدَرَنى مُطَهِّرَةً لِنِجاسَةِ بَدَنى مُصَحِّحَةً فیها ضَمیرى

بینش عقل و خردم و شوینده چرکى ام و پاک کننده نجاست تنم و درست کننده نهادم

عاجِلَةً اِلىَ الْوَفاءِ بِها بَصیرَتى وَاقْبَلْ یا رَبِّ تَوْبَتى فَاِنَّها تَصْدُرُ مِنْ

شتابان بسوى وفاى به آن بیناییم و بپذیر پروردگارا توبه ام را که براستى این توبه سرزند از

اِخْلاصِ نِیتى وَ مَحْضٍ مِنْ تَصْحیحِ بَصیرَتى وَاحْتِفالٍ فى طَوِیتى وَاجْتِهادٍ

روى اخلاص نیتم و خالص از روى درستى بیناییم و روشنى کامل در نهادم و از روى کوشش

فى نَقاءِ سَریرَتى وَ تَثْبیتٍ لاِِنابَتى وَ مُسارَعَةً اِلى اَمْرِک بِطاعَتى وَاجْلُ

در پاک کردن درونم و پابرجایى بازگشتنم و شتابندگى بسوى دستورت به فرمانبرداریم و روشن کن

اللّهُمَّ بِالتَّوْبَةِ عَنّى ظُلْمَةَ الاِْصْرارِ وَامْحُ بِها ما قَدَّمْتُهُ مِنَ الاَْوْزارِ وَاکسُنى

خدایا بوسیله توبه از من تاریکى اصرار بر گناه را و محو کن بدان وسیله آنچه را پیش فرستاده ام از گناهان و بپوشان بر من

لِباسَ التَّقْوى وَ جَلابیبَ الْهُدى فَقَدْ خَلَعْتُ رِبْقَ الْمَعاصى عَنْ جَلَدى وَ

جامه پرهیزکارى و روپوشهاى هدایت را که من بیرون آوردم مهار نافرمانى را از گردنم و

نَزَعْتُ سِرْبالَ الذُّنُوبِ عَنْ جَسَدى مُسْتَمْسِکاً رَبِّ بِقُدْرَتِک مُسْتَعیناً عَلى

کندم پیراهن گناهان را از تنم در حالى که متمسک شدم پروردگارا به نیروى تو و کمک جویم براى

نَفْسى بِعِزَّتِک مُسْتَوْدِعاً تَوْبَتى مِنَ النَّکثِ بِخَفْرَتِک مُعْتَصِماً مِنَ الْخِذْلانِ

خودم به عزتت و سپارنده ام توبه ام را از شکستن آن به حمایتت و چنگ زنم از (دچار نشدن ) خوارى

بِعِصْمَتِک مُقارِناً بِهِ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِک

به نگهداریت و قرین کنم آنرا به جمله ((لاحول ولا قوة الا بک ))