چهاردهم دعاى شریفى که در نماز وتر خوانده مى شود علاّمه مجلسى (ره ) در بحار آن را از کتاب اختیار نقل نموده فرموده مى کشى دست خود را به جانب آسمان و مى گوئى :
اِلهى کیفَ اَصْدُرُ عَنْ بابِک بِخَیبَةٍ مِنْک وَ قَدْ قَصَدْتُهُ عَلى ثِقَةٍ بِک اِلهى کیفَ
خدایا چگونه بازگردم از درگاهت به نومیدى با اینکه از روى اطمینان به تو آهنگت کردم خدایا چگونه
تُؤْیسُنى مِنْ عَطائِک وَ قَدْ اَمَرْتَنى بِدُعائِک صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
ماءیوسم کنى از عطاى خود با اینکه تو خود دستور دعایم دادى درود فرست بر محمّد و آل محمّد
وَارْحَمْنى اِذَا اشْتَدَّ الاَْنینُ وَ حُظِرَ عَلَىَّ الْعَمَلُ وَانْقَطَعَ مِنّىِ الاَْمَلُ وَاَفْضَیتُ
و رحم کن بر من آنگاه که سخت شد ناله ام و کارى از دستم ساخته نیست و آرزویم بریده شده و به حال مرگ
اِلَى الْمَنُونِ وَ بَکتْ عَلَىَّ الْعُیونُ وَ وَدَّعَنِى الاَْهْلُ وَالاَْحْبابُ وَ حُثِىَ عَلَىَّ
درافتاده ام و بگریند بر من چشمها و خداحافظى کنند با من خاندان و دوستانم و
التُّرابُ وَ نُسِىَ اِسْمى وَ بَلِىَ جِسْمى وَانْطَمَسَ ذِکرى وَ هُجِرَ قَبْرى فَلَمْ
خاک روى من بریزند و نامم فراموش شود و تنم پوسیده شود و از یادم ببرند و گورم را ترک کنند و دیگر
یزُرْنى زآئِرٌ وَ لَمْ یذْکرْنى ذاکرٌ وَ ظَهَرَتْ مِنّىِ الْمَاثِمُ وَاسْتَوْلَتْ عَلَىَّ
کسى به دیدنم نیاید و کسى یادم نکند و گناهان من آشکار گردد و مظلمه ها بر من مستولى گردد
الْمَظالِمُ وَ طالَتْ شِکایةُ الْخُصُومِ وَ اتَّصَلَتْ دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ صَلِّ اللّهُمَّ عَلى
و بسیار گردد شکایت طرفهاى دعوا و پیوست شود نفرین مظلومان (در آن هنگام ) درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَرْضِ خُصُومى عَنّى بِفَضْلِک وَ اِحْسانِک وَ جُدْ عَلَىَّ
محمّد و آل محمّد و راضى کن طرفهاى دعوا را از من به فضل و احسانت و ببخش بر من به
بِعَفْوِک وَ رِضْوانِک اِلهى ذَهَبَتْ اَیامُ لَذّاتى وَ بَقِیتْ مَاثِمى وَ تَبِعاتى وَ قَدْ
گذشت و خوشنودیت خدایا روزهاى خوشى و لذتم گذشت و به جا ماند گناهان و مسئولیتم و اکنون
اَتَیتُک مُنیباً تائِباً فَلا تَرُدَّنى مَحْروُماً وَ لا خائِباً اَللّهُمَّ آمِنْ رَوْعَتى وَاغْفِرْ
بدرگاهت آمده ام بازگرد و توبه کننده پس بازم مگردان محروم و نومید خدایا به هراسم آرامش ده و لغزشم را بیامرز
زَلَّتى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّک اَنْتَ التَّوابُ الرَّحیمُ
و توبه ام را بپذیر که تویى توبه پذیر مهربان