ایسنا:
یک عضو انجمن سیمان گفت: با توجه به همه مشکلات این صنعت و از جمله هزینه‌های حمل‌ونقل بالا، قیمت‌گذاری دستوری برای این کالای صنعتی مطابق ارزش واقعی آن نیست.

به گزارش ایسنا، علی‌اصغر گرشاسبی در نشست خبری با بیان اینکه در حال حاضر ظرفیت تولید سیمان کشور ۹۸ میلیون تن در سال است، گفت: با تلاش و پشتکار  متخصصان ایرانی و توسعه و برنامه‌ریزی منسجم، هیچگونه کمبودی در سیمان که یکی از مواد استراتژیک برای انجام زیرساخت‌های هر کشوری است، نداریم.

وی در رابطه با موضوع آلایندگی واحد سیمان آبیک با بیان اینکه ذات این صنعت همراه با خاک است، تصریح کرد: اما با این وجود در دهه اخیر در صنعت سیمان شاهد موفقیت‌های چشمگیری در حفاظت از محیط زیست بوده‌ایم. آلاینده اصلی این صنعت گرد و غبار است. تمام خروجی‌های صنایع سیمانی کشور مجهز به دستگاه آنلاین اندازه‌گیری هستند که میزان آلایندگی‌ها و گرد و غبار به صورت آنلاین توسط سازمان ملی استاندارد ایران کنترل و پایش می‌شود که باعث دقت بیشتر ما نیز شده است، اما در بحثهای سیاسی و اجتماعی دچار مشکل‌هایی هستیم که در نتیجه برخی اظهارنظرهای غیرکارشناسی شده است.

این عضو انجمن سیمان مشکلات این مجموعه را قیمت پایین‌تر از ارزش واقعی این کالای صنعتی، مشکلات صادراتی‌ و هزینه‌های حمل‌ونقل، عدم استفاده از ٢۵ درصد ظرفیت این صنعت و ... دانسته و گفت: کاهش سرمایه‌گذاری در صنعت سیمان به دلیل کاهش سود به دلیل نادرستی قیمت‌گذاری سیمان ایجاد شده است. ضمن اینکه جایگزین مناسبی هم برای این کاهش سوددهی در نظر گرفته نشده است که سبب مستهلک شدن این صنعت شده است. به دلیل منطقی نبودن سود کارخانه‌ها به لحاظ به‌روزآوری تکنولوژی و سرمایه‌گذاری مناسب برای بلندمدت، سرمایه‌گذاری منطقی نیز وجود ندارد اما در این زمینه امیدواریم تمهیداتی اندیشیده شود.

وی با بیان اینکه ٢۵ درصد ظرفیت سیمان کشور بلااستفاده بوده و متوقف است، در رابطه با نحوه قیمت‌گذاری این کالای صنعتی اظهار کرد: در حال حاضر ارزش یک بسته سیمان ۵٠ کیلوگرمی به لحظات قیمتی هم ارزش به طور مثال یک کیلوگرم میوه است. این قیمت‌گذاری نامناسب علاوه‌ بر اینکه به صنعت سیمان کشور آسیب خواهد زد، اقتصاد کشور را هم دچار آسیب می‌کند. علاوه براین سیمان باتوجه به اینکه کالایی حجیم است، در بحث حمل و نقل نیز بسیار دچار مشکل هستیم. بخش عمده‌ای از حمل سیمان به صورت جاده‌ای و بخش محدودی از آن ریلی است که مختص صادرات است. هزینه‌های حمل و نقل جاده‌ای به دلیل حجیم بودن آن بسیار بالاست. ضمن اینکه در بخش ریلی نیز به دلیل مشکلات در زیرساخت‌ها، عدم دسترسی به خطوط ریلی، قیمت‌های بالای سیستم‌های ریلی نیز از مشکلات این صنعت به حساب خواهد آمد.