جستجو
صفحه اصلی دسته بندی ثبت اطلاعات ثبت آگهی آگهی ها درباره ما تماس با ما
صنایع و صنوف
صنعت موتورسیکلت و دوچرخه کشاورزی صنعت ورزش صنعت خودرو ماشین سازی و فلزتراش صنعت ساختمان صنعت حفاظت صنعت بسته بندی خدمات پشتیبانی صنعت رنگ، رزین و مواد شیمیایی صنعت دام و طیور صنعت چاپ و کاغذ صنایع دریایی و آبزیان صنعت مواد غذایی صنعت شوینده، بهداشتی و آرایشی ماشین آلات راهسازی صنعت لاستیک و پلاستیک صنعت پزشکی و دارویی صنعت نساجی، پوشاک و چرم صنعت برق صنعت چوب،نئوپان،ام دی اف و روکش های مصنوعی صنعت حمل و نقل صنعت معدن صنعت نفت،گاز و پتروشیمی صنعت آب و فاضلاب صنعت مبلمان صنعت بانک، بیمه و بورس صنعت فرش صنعت لوازم خانگی صنعت کامپیوتروالکترونیک لوستر و لوازم تزئینی صنعت چسب صنعت کاشی سرامیک و چینی بهداشتی صنعت شیرینی و شکلات صنعت گردشگری اتحادیه های سراسرکشور انجمن های ملی سایر صنوف و صنایع
فعال ترین صفحه اصلی دسته بندی ثبت اطلاعات ثبت آگهی آگهی ها درباره ما تماس با ما
مشاهده لیست کامل
اعضای ثبت شده: 46303
بازديد امروز: 41077
ميانگين بازدید: 47374
بازديد کل: 160,545,086
معرفی نانو روکش‌های جدید برای ایمپلنت‌های استخوانی (چهارشنبه 1399/05/22)

ایسنا:
محققان در مطالعات اخیر خود به روکش پلیمری برای کاشت ایمپلنت استخوانی دست یافتند که می‌تواند در اتصال بهتر به بافت استخوانی موثر باشد ضمن آنکه موجب کاهش میزان عفونت در ایمپلنت‌ها می‌شود.

به گزارش ایسنا، به تازگی پوشش پلیمری برای استفاده روی ایمپلنت‌های پروتز تیتانیومی ساخته شده که می‌تواند از ساییدگی توده استخوانی جلوگیری کرده و همچنین به جلوگیری از پس زدن ایمپلنت در بدن کمک کند. نتایج این پروژه در نشریه Polymers به چاپ رسیده است.

بر اساس اطلاعات منتشر شده، ایمپلنت‌های تیتانیومی با نانوساختارهای سه بعدی شاخه‌دار موسوم به دندریمر پوشش داده شده‌اند که به‌عنوان پلی میان تیتانیوم و استخوان عمل می‌کند. این پوشش همچنین حاوی موادی است که تشکیل بافت جدید در سطح پروتز را تسهیل می‌کند.

به گفته محققان، این مولفه موجب تضمین کاشت موفق پروتز در بدن می‌شود که این‌کار با تسهیل اتصال اجزاء بدن به پروتز صورت می‌گیرد ضمن آنکه پوشش ایمپلنت فلزی با دندریمر موجب بهبود چسبندگی سلول‌ها به سطح تیتانیوم می‌شود و زیست‌انطباقی ایمپلنت را بهبود می‌دهد.

از این فناوری می‌توان برای تجهیزاتی نظیر پروتز کامل فک، لگن، زانو و همچنین کاشت دندان استفاده کرد. به گفته محققان، این فناوری می‌تواند عمر ایمپلنت‌های قابل کاشت در بدن را که حدود ۱۰ سال عمر دارند، افزایش دهد.

روشی که محققان در این پروژه به کار بردند موجب بروز ویژگی‌های منحصر به فردی در ایمپلنت‌ها می‌شود که در نهایت، یک ساختار یکپارچه و زیست‌سازگار را به وجود می‌آورد که باعث سایش کمتر می‌شود. همچنین امکان کنترل ترکیب شیمیایی داروی مورد استفاده در ایمپلنت فراهم می‌شود که با این کار می‌توان مانع از عفونت و پس‌زدن ایمپلنت شد.

محققان بخش‌هایی از پروتئین‌هایی که بدن به‌صورت طبیعی برای تشویق اتصال ایمپلنت به استخوان تولید می‌کند، نظیر فیبرونکتین را در این دندریمرها به کار گرفتند. این مولکول‌ها موجب ترغیب رشد سلول‌های استخوانی در اطراف ایمپلنت می‌شود. وجود دندریمر که ساختار شاخه‌ای دارد در این فرآیند بسیار موثر است، شاخه‌ها می‌توانند به بافت استخوان قلاب شده و به همین دلیل، اتصال بین بافت و ایمپلنت تقویت می‌شود.

بر اساس اعلام ستاد نانو، در این پروژه محققان دانشگاه مالاگا، مرکز نانوپزشکی و زیست‌فناوری اندلس و موسسه فناوری جزایر قناری مشارکت دارند.

استفاده از مطالب بانک اطلاعات تولید و خدمات فعال ترین با ذکر منبع بلامانع است.